Wat als iemand je grens gewoon negeert? We herkennen het waarschijnlijk allemaal wel: je zegt iets subtiel, of zelfs heel duidelijk, maar de ander lijkt het simpelweg niet op te pikken. Je voelt je overruled. Genegeerd. Misschien zelfs overschreeuwd. En dat schuurt.

En toch… er is geen ‘ander’.
Wat je buiten jezelf waarneemt, is altijd een reflectie van jouw innerlijke wereld. Er is niets in jouw ervaring dat niet in jou zélf ontstaat. In het veld van Goddelijke Orde bestaat geen toeval en geen slachtofferdynamiek. Dus als jij ervaart dat iemand je grens overschrijdt, dan betekent dat niet dat de ander ‘fout’ zit — het betekent dat er ín jou een overtuiging zit die deze ervaring creëert.

Niet als straf. Maar om je iets duidelijk te maken:

De buitenwereld toont jou waar jij nog niet volledig in lijn bent met je ware Zelf.

Misschien spreek je je grens niet uit omdat je bang bent niet aardig gevonden te worden. Of omdat je niet lastig wilt zijn. Of omdat je nog steeds een oud plichtsbesef met je meedraagt dat zegt: “Anderen eerst. Ik kom later wel.” Dat zijn geen karaktertrekken. Het zijn oude programmeringen — overlevingsmechanismen die ooit nodig waren (wellicht), doorheen levens en dimensies. Maar die nu niet meer dienend zijn.

Wanneer je merkt dat je grens niet gerespecteerd wordt, is dat een directe uitnodiging: om naar binnen te keren. Om te voelen waar jij jezélf nog in de steek laat. Waar jij niet volledig uitlijnt met jouw innerlijke autoriteit — het stille, zuivere weten van jouw Ware Zelf.

Het aangeven van grenzen is geen actie tégen iemand anders. Het is een actie van trouw zijn aan je (ware) zelf: “Tot hier. En niet verder.” Omdat Liefde niet grenzeloos is. Omdat jouw Licht het waard is om beschermd te worden.
Er is geen ‘jij’ en ‘de ander’. Er is alleen bewustzijn, dat zichzelf in verschillende vormen ontmoet. Dus als jij verlangt naar respect, naar helderheid, naar ruimte… dan begint dat in jou. Niet door boos te worden, maar door oprechter en beter naar jezelf te gaan luisteren.

Een oefening voor tijdens de dag

Leg je hand op je buik en adem diep in. Zeg zachtjes:

“IK BEN het Licht dat mijn grens eert. IK BEN trouw aan mijn innerlijk weten. IK BEN hier.”

Dit zijn geen woorden die iets forceren, dit is een trilling die je herinnert aan je Ware Zelf. Woorden die je doen voelen: als jij jezelf serieus neemt — verandert je hele veld.

Praktische handvatten voor dagelijks grensbewustzijn:

• Schrijf na een ontmoeting op: Wat voelde ik? Wat bleef hangen? Wat raakte me? ➜ Daar waar je een emotie of heftige reactie voelt, toont je wat er ín jou zit wat niet in lijn is met je Ware Zelf.
• Oefen met kleine ‘nee’s’ in veilige contexten, zoals een afspraak verzetten.
• Voel eerst in je lijf voordat je antwoord geeft. Wat zegt je adem, je buik, je hart? ➜ Voel je een ‘nee’? Spreek deze dan uit.
• Stel uit wat je niet helder voelt. Later antwoorden mag. Altijd.
• Gebruik een affirmatie zoals: “IK BEN het Licht dat mij uitlijnt met mijn innerlijke autoriteit.”

Wees zacht voor jezelf in dit proces. Je bent niet ‘te laat’. Je hebt niets ‘verkeerd’ gedaan. Je bent wakker aan het worden in jouw Waarheid. Dus als je merkt dat het steeds lastig blijft voelen — dat er steeds mensen zijn die je grens ‘niet horen’ — weet dan: dat is een uitnodiging. Niet om harder te worden, maar om zachter en helderder bij jezelf terug te keren.

Want in die stilte zit je kracht. En vanuit die stilte word je grens geen muur meer — maar een richtingaanwijzer van Liefde.

Tot slot
Grenzen stellen is geen strijd — het is een uitnodiging om weer in synch te leven met je Ware Zelf. En soms is het helpend als iemand even met je meekijkt. Om je te helpen de herinnering in jezelf wakker te maken aan wie en wat je werkelijk bent.

In mijn coaching werk ik vanuit het veld van de IK BEN Tegenwoordigheid: helder, liefdevol en afgestemd. Geen trucjes, geen stappenplan — maar thuiskomen in jezelf.

Voel je een ja? Dan ben je welkom.
Meer over coaching vind je hier.